วาระภูเก็ตด้านเศรษฐกิจ
ผมผ่านการเป็นนักธุรกิจ มีบทบาทด้านเศรษฐกิจมากว่า 10 ในฐานะสมาชิกและคณะกรรมการบริหารหอการค้า จ.ภูเก็ต ผมพยายามทำความเข้าใจถึงยุทธศาสตร์การพัฒนาเศรษฐกิจในทุกระดับภาค ว่ามียุทธศาสตร์ใดบ้างที่มีความเหมาะสมต่อการพัฒนาเศรษฐกิจในจังหวัดภูเก็ต อย่างที่ทราบกันเป็นอย่างดีว่า
จังหวัดภูเก็ตเป็นเมืองท่าเศรษฐกิจสำคัญของภาคใต้จังหวัดหนึ่ง เพราะมีการเชื่อมโยงเศรษฐกิจกับจังหวัดต่างๆและนานาประเทศ แต่ทั้งนี้เศรษฐกิจในระดับฐานล่างยังมีความน่ากังวลอย่างเพราะการเติบโตทางเศรษฐกิจยิ่งสูงขึ้นเท่าไร ยิ่งมีปัจจัยเกี่ยวเนื่องที่กระทบต่อความเป็นอยู่ของชุมชนของเมืองมากขึ้นเท่านั้น
ทั้งนี้เกิดขึ้นจากความไม่เท่าทันของประชาชน ที่มีต่อนโยบายของรัฐฯที่ถูกนำมาใช้อย่างผิดรูปแบบและยังเป็นการใช้นโยบายเศรษฐกิจ แบบประชานิยมและบริโภคนิยมเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจในระดับอื่นๆ เพราะเศรษฐกิจฐานล่างเป็นปัจจัยหลักในการกระตุ้นเศรษฐกิจในระดับอื่นๆต่อไป ทั้งนี้ผมยังมองว่าภูเก็ตจำต้องมีการพัฒนาในรูปแบบเฉพาะ เช่นเขตการปกครองรูปแบบพิเศษ เพื่อใช้การบริหารจัดการและแก้ไขปัญหาอย่างทันท่วงที
ทั้งนี้ต้องเข้าใจลักษณะเฉพาะของจังหวัดภูเก็ตว่ามีลักษณะเหมาะสมต่อการพัฒนาเศรษฐกิจในทุกรูปแบบ ผมเชื่อว่าจังหวัดภูเก็ตจะเป็นเมืองท่าเศรษฐกิจที่สำคัญในอนาคต ต้องขึ้นอยู่กับพี่น้องประชาชนชาวจังหวัดภูเก็ตเท่านั้นที่จะช่วยกันผลักดันและเป็นผู้ร่วมกำหนดยุทธศาสตร์แห่งการพัฒนาจังหวัดภูเก็ตในอนาคต ผมพอจะจำแนก
ยุทธศาสตร์เศรษฐกิจในจังหวัดภูเก็ตที่มีความจำเป็นที่จะต้องพัฒนาอย่างโดยด่วนออกได้ 3 ยุทธศาสตร์ใหญ่ ดังนี้
1. ยุทธศาสตร์เศรษฐกิจด้านการท่องเที่ยว คงต้องมองย้อนกลับไปถึงเม็ดเงินในแต่ละปีที่มีมากกว่า 7.5 หมื่นล้านบาทก่อนเกิด สึนามิ และหลังเกิดสึนามิ ที่มีมากกว่า 1.5 แสนล้านบาท เราพยายามเรียกร้องถึงความช่วยเหลือและการสนับสนุนด้านต่างๆจากรัฐบาลไม่ว่าจะเป็น
การทำการประชาสัมพันธ์ แหล่งท่องเที่ยวในอันดามันอย่างต่อเนื่อง ระบบเตือนภัยที่มาตรฐานสากล เพื่อความมั่นใจของนักท่องเที่ยว รวมไปถึง เรายังร้องขอการขยายรันเวย์สนามบินเพื่อรองรับเที่ยวบินขนาดใหญ่ และสายบินตรงจากนานาประเทศต่างๆ เพื่อเป็นการเพิ่มจำนวนนักท่องเที่ยวและเพิ่มศักยภาพทางการบิน ให้กับภูมิภาคและเชื่อมโยงการบินในลักษณะรูปแบบต่างๆ กับสนามบินสุวรรณภูมิ ทั้งการขนส่งทางอากาศ และธุรกิจการบิน ในการเรียกร้องนั้นเรายังมองว่า สิ่งที่เราเรียกร้องคือความจำเป็นอย่างยิ่ง ต่อการพัฒนาเศรษฐกิจของจังหวัดภูเก็ต แต่สิ่งที่ได้ในขณะนี้คือ ความว่างเปล่า และยังไม่มีเสียงตอบรับใดที่จะได้มากกว่าคำว่าไม่มีงบประมาณ เกิดอะไรขึ้นกับจังหวัดภูเก็ต ที่ทำรายได้มากว่า 1.5 แสนล้านบาทให้กับรัฐฯให้กับประเทศในยามที่เราต้องการความช่วยเหลือและการสนับสนุน กลับไม่มีความช่วยเหลือใดที่เป็นรูปธรรม เพราะงบประมาณที่รัฐบาลส่งให้กับจังหวัดภูเก็ตในแต่ละปี 4,000 กว่าล้านบาท 2,000 กว่าล้านบาทเป็นเงินเดือนข้าราชการ เหลือประมาณ 2,000 ล้านบาทไม่มีความเพียงพอต่อการบริหารจัดการ สิ่งที่เราต้องการในวันนี้มากกว่านั้นคือความเข้าใจ และการวางกรอบยุทธศาสตร์พัฒนาเศรษฐกิจ ให้เหมาะสมกับลักษณะพื้นที่ ทั้งนี้โดยทัศนะคติส่วนตัวมองว่าจังหวัดภูเก็ต มีความจำเป็นต่อการพัฒนาเศรษฐกิจในทุกรูปแบบ และต้องทำเดี่ยวนี้ พี่น้องประชาชนชาวภูเก็ตจะร่วมกับประกาศวาระภูเก็ตด้วยกัน
2. ยุทธศาสตร์เศรษฐกิจด้านการลงทุน จังหวัดภูเก็ตเป็นพื้นที่กลุ่มเป้าหมายต้นๆที่นักลงทุนทุกกลุ่มให้ความสนใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการลงทุนในภาคอสังหาริมทรัพย์ โรงแรม ธุรกิจนำเที่ยว และภาคธุรกิจบริการจะเห็นได้ว่าปัจจุบันจังหวัดภูเก็ตมีห้างสรรพสินค้า ซูปเปอร์มาเก็ต ร้านสะดวกซื้อเปิดให้บริการอยู่ทั่วเกาะภูเก็ต มีห้างขนาดใหญ่มากกว่า 7 แห่งปัญหาสำคัญคือในขณะนี้ ธุรกิจชุมชนไม่สามารถต่อสู่คัดคานกับกำลังทุนขนาดใหญ่ และทุนข้ามชาติได้ ซึ่งปัญหาต่างๆที่กำลังก่อตัวไม่ได้รับความสนใจจากภาครัฐเท่าที ่ควร แต่กลับเอื้อประโยชน์ให้กับนักลงทุนมากเกินไป โดยไม่เหลียวแลและให้ความเป็นธรรมต่อชุมชนนั้นๆ ซึ่งนั้นหมายความว่าเศรษฐกิจ ในระดับล่างกำลังถูกทำลายอนาคตอาจจะไม่มีตลาดนัดชุมชน อาจะไม่มีร้านค้าชุมชน เพราะต่างจะทยอยปิดตัวลงเนื่องจากไม่สามารถที่จะต่อสู่ในเชิงธุรกิจกับทุนเหล่านั้น วันนี้ถึงเวลาแล้วที่เราชาวภูเก็ตทุกคนต้องร่วมมือกันเป็นผู้ร่วม กำหนดยุทธศาสตร์และเป็นผู้มีสิทธิอันชอบในการกำหนดอนาคตของเราเอง เราจะต้องร่วมรับผิดชอบและบรรเทาปัญหาเหล่านี้ด้วยกัน ทั้งนี้โดยส่วนตัวมองว่า การขยายตัวของห้างนั้นมีผลกระทบโดยตรงต่อชุมชนนั้นๆอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ทั้งนี้ที่ผ่านมาชุมชนไม่มีบทบาทใดในการเข้าร่วมตัดสินใจ และรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นเลย นี้จึงเป็นความปกพร่องของภาครัฐฯ วาระนี้จึงเป็นวาระสำคัญอีกบทหนึ่งที่เราชาวภูเก็ต ต้องร่วมกันกำหนดเพื่อเราทุกคน การลงทุนในอนาคตผมเชื่อว่า ภูเก็ตจะต้องเติบโตมากกว่าในปัจจุบันอย่างแน่นอน ทั้งนี้เรากำลังเปิดบ้านเพื่อต้นรับนักลงทุน
ฉะนั้นแล้วเราต้องมียุทธศาสตร์ไว้รองรับการลงทุนด้านต่างๆที่จะเกิดขึ้นตามมา และเราชาวภูเก็ตเองจำต้องรู้เท่าทันต่อความเปลี่ยนแปลงนั้น สิ่งหนึ่งที่ผมพยายามเรียกร้องมาโดยตลอดคือโครงการ MICE ศูนย์ประชุมนานาชาติ ศูนย์แสดงสินค้า ศูนย์กลางเทคโนโลยีสารสนเทศโครงการต่างๆ เหล่านี้อนาคตจะต้องเกิดขึ้นในจังหวัดภูเก็ต แต่สิ่งหนึ่งที่เราจะไม่ยอมให้เกิดขึ้นคือ อบายมุข บ่อนกาสิโน จะเกิดขึ้นไม่ได้ การกำหนดพื้นที่การลงทุนเราอาจจะกำหนดพื้นไว้ 3 พื้นที่ใหญ่อธิเช่น อำเภอ ถลางเป็นพื้นที่มรดกทางธรรมชาติ และวัฒนธรรมประเพณี สามารถที่ผลักดันให้มีการพัฒนาเป็นในลักษณะรูปแบบพิเศษอนุญาตให้มีการก่อสร้างโรงแรม มารีน่า สถานที่พักรับรองนักท่องเที่ยวได้ในบางพื้นที่ เพื่อคงไว้ซึ่งมรดกทางธรรมชาติ มรดกทางวัฒนธรรมประเพณี และดึงชุมชนเข้ามามีบทบาทและส่วนร่วมกับการพัฒนานั้น อำเภอเมือง จะต้องพัฒนาเป็นศูนย์กลางเทคโนโลยีสารสนเทศและการเชื่อมโยงสื่อสาร ร่วมไปถึงศูนย์กลางทางการค้า และแหล่งช้อปปิ้งของนักท่องเที่ยว และการพัฒนาแหล่งที่อยู่อาศัย ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์
ทั้งนี้เรายังคงต้องมองไปถึงการคมนาคมขนส่ง และการขนส่งมวลชน ถึงเวลาแล้วหรือยังที่จะต้องมี การยกระดับการขนส่งมวลของเรา
เราคงต้องมองไปถึงรถไฟรางคู่ ที่จะเชื่อมโยงทั้ง 3 อำเภอไม่ว่าจะเป็น AIRPORT LINK , CITY LINK , PATONG LINK หรือแม้แต่ระบบขนส่งมวลชนในระบบอื่น เช่นการทำอุโมงค์ลอดใต้สี่แยกสำคัญๆ หรือแม้แต่ความฝันในเรื่องรถไฟฟ้าใต้ดิน ตรงนี้ต้องยอมรับว่าการขนส่งและคมนาคม เป็นอีกหัวใจสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่จะเกื้อหนุนต่อการพัฒนา และยังเป็นการจัดระบบโครงสร้างของเศรษฐกิจด้วย ทั้งนี้สิ่งที่เราคงต้องมองไปถึงอย่างหนึ่งคือ การขนส่งทางน้ำ เรามีท่าเทียบเรือน้ำลึก แต่ยังไม่ได้รับการพัฒนาเท่าทีควร ในอนาคตการขนส่งทางน้ำ จำต้องเป็นปัจจัยหนึ่งที่จะต้องนำมาผลักดันพัฒนาให้อยู่ในระบบและอยู่ในยุทธศาสตร์การพัฒนา หากเราสามารถเชื่อมโยงการคมนาคมทั้งทางบก ทางอากาศ และทางน้ำได้อย่างเป็นรูปธรรม เราจะเป็นเมืองที่มีศักยภาพสูงอย่างมากเลยทีเดียว ส่วนในอำเภอกะทู้ เราคงต้องมองถึงแหล่งพื้นที่กลุ่มเป้าหมาย เช่นป่าตอง กมลา เราคงต้องให้ความสำคัญกับพื้นที่ในส่วนให้มาก และต้องมีแผนงานในการกำหนดพื้นที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญ เป็นพื้นที่ที่จะต้องผลักดันและพัฒนาให้เป็นที่รับรองนักท่องเที่ยวของโลก เป็นหน้าต่างสู่จังหวัดภูเก็ต หากเราสามารถกำหนดยุทธศาสตร์ให้เป็นรูปธรรม และชาวภูเก็ตทุกคนร่วมกันกำหนดเชื่อเถิดว่าเราจะไม่ใช่แค่ไขมุกแห่งอันดามันเท่านั้น แต่เราจะเป็นไขมุกของเอเชียได้อย่างแน่นอน
3. ยุทธศาสตร์เศรษฐกิจระดับล่าง ต้องยอมรับเลยว่าเศรษฐกิจในระดับล่างเป็นหัวใจหลักของเศรษฐกิจในทุกระดับ เพราะฉะนั้นความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นของพี่น้องประชาชนคือสิ่งสำคัญ รากฐานของชีวิตคือการศึกษาเรามีความจำเป็นที่จะต้องวางโครงสร้างการศึกษา ของลูกหลานของเราให้เป็นรูปธรรม และไม่เพียงเท่านั้นเรายังต้องเพิ่มศักยภาพในการเรียนรู้ให ้ลูกหลานเรา ทั้งประสบการตรงจากคณาจารย์ที่มีความเชี่ยวชาญเฉพาะด้าน และการเรียนรู้ด้วยประสบการณ์จริง อนาคตภูเก็ตบ้านเราจะมีการพัฒนาในเกือบทุกด้าน เพราะฉะนั้นโครงสร้างขั้นพื้นฐานที่สำคัญคือรากฐานชีวิตของคนภูเก็ต ต้องได้รับการเอาใจใส่ด้วย
ทั้งนี้ที่ผ่านมาโครงการต่างๆที่เกิดขึ้นส่งผลกระทบของคนภูเก็ตอย่างมาก เพราะความไม่มีส่วนร่วมของคนภูเก็ต ถูกนักลงทุนเอาเปรียบ แต่ในอนาคตจะต้องกำหนดแนวทางร่วมกัน ชุมชนต้องมีส่วนร่วม ประชาชนต้องร่วมกันตัดสินใจ และร่วมรับผิดชอบต่อสังคมภูเก็ตด้วยกัน เพราะฉะนั้นแล้วการศึกษาคือโครงสร้างสำคัญในการวางฐานการพัฒนา มีความจำเป็นอย่างที่สุดที่จะต้องเปิดโอกาสให้มีการพบปะระหว่างเยาวชน นักเรียน นักศึกษา หรือสมาพันธ์ และนักวิชาการ หารือแลกเปลี่ยนทัศนะคติและความคิดร่วมกัน ชุมชนต้องมีความเข้มแข็ง สถาบันการศึกษาต้องปรับเปลี่ยนแนวทางการเรียนการสอน ให้สอดคล้องต่อการพัฒนาในอนาคต ซึ่งจะสนับสนุนต่อนโยบายและยุทธศาสตร์การพัฒนา การกำหนดแผนยุทธศาสตร์จึงมีความสำคัญที่ทุกฝ่ายต้องร่วมมือกันกำหนด คนว่างงานต้องได้รับการช่วยเหลือ และจัดหางานให้มีงานเยาวชนหรือนักเรียน นักศึกษา ที่ไม่มีทุนเรียนต่อ รัฐฯต้องให้ความเอาใจใส่ และเปิดช่องทางให้เยาวชนนักเรียนนักศึกษาเหล่านั้นมีช่องทางในการศึกษา หรือแม้แต่ตำแหน่งงานว่างเพื่อรองรับกับแรงงานที่เพิ่มสูงขึ้นทุกปี หน่วยงานในท้องถิ่น อปท. รัฐฯต้องเพิ่มขีดความสามารถในการบริหารจัดการ เพิ่มอำนาจในการตัดสินใจ เพิ่มงบประมาณ และผู้บริหารที่พี่น้องประชาชนมอบความไว้วางใจต้องเป็นผู้มีวิสัยทัศน์(vision) สามารถขับเคลื่อนนโยบายซึ่งเป็นยุทธศาสตร์ ที่ชุมชนและชาวภูเก็ตคือผู้กำหนด เพราะนี้เป็นวาระภูเก็ต เป็นวาระของเราทุกคน
